Dachy w Krasnopolu

Nawet nie zjeżdżając z głównej ulicy w boczne uliczki Krasnopola przybysz może zauważyć w tej wsi trochę domów z "łamanymi" na szczytach dachami, w jakie nie obfitują np. Sejny. To widoczna pamiątka po czasach zakładania Krasnopola.

Założył go w 1770 roku podskarbi nadworny Wielkiego Księstwa Litewskiego Antoni Tyzenhauz, a stosowny akt potwierdzający przywileje miejskie złożony do ksiąg grodzkich powiatu grodzieńskiego podpisał Maciej Tadeusz Eysmont, gubernator szczeberski i późniejszy właściciel Łumbi, prawa ręka Tyzenhauza, postaci bardzo nietuzinkowej, twórcy podstaw grodzieńskiego przemysłu.

Dokument precyzował miejsce powstania miasta, a nawet jego wygląd. Krasnopol powstał w "odległości od miasteczek targowych podobnych", aby wytrzymać m.in. konkurencję leżących o milę na wschód Sejn. "W uroczysku Epidemia, wynoszące do włók 85 oprócz zajmiska i placów i mórg 300 za Pawłówką na pastwisko zostawione, oraz częścią dąbrowy od jeziora Gremzdów leżącéj", pozostawioną w formie lasu.

Zwraca uwagę decyzja o oszczędzeniu kawałka dąbrowy, dalej dokument precyzuje także, iż osoby, które chcą się osiedlić w nowym mieście, mogą pozyskać z królewskiego lasu drzewo na cele budowy, z pewnym wyjątkiem. "(...) dęby jednak z wycięcia wyłącza; z powodu niedostatku w bliskości łąk" - precyzuje akt.

Co osiedleńcy mieli budować? "(...) budowle mieszkalne porządnie stawiane były podług modelu pruskiego ze szczytami u wierchu załamanemi w wielkości podług wydanéj miary, lub téż większe, aby tylko nie mniejsze pod sztrofem i utratą siedliska".

Choć krasnopolskie domy, w tym drewniany budynek Urzędu Gminy, powstały znacznie później niż pod koniec XVIII wieku, trudno w "załamanych" szczytach nie dopatrywać się obyczaju, który u zarania miasta powstał z nakazu podskarbiego, a następnie mógł się zakorzenić na tyle, że przez lata budowano w tym stylu już dobrowolnie.

Fot. screen ze Street View