Rocznica śmierci biskupa-poety

Sejny.net

27/11/2022 08:12

Fragment zdjęcia portretowego biskupa Baranauskasa

Dziś z okazji 120. rocznicy śmierci biskupa-poety Antoniego Baranauskasa/Baranowskiego w Bazylice odbędzie się polsko-litewska suma.

Mszy św. będzie przewodniczył biskup ełcki ks. Jerzy Mazur.

- Biskup Antoni Baranowski spoczywa w kaplicy Matki Boskiej Sejneńskiej. Był to dobry, kochający Boga i ludzi pasterz, sprawiedliwy i dbający o dobre relacje społeczności polskiej i litewskiej. Był poetą, tłumaczem Pisma Świętego na język litewski, matematykiem, człowiekiem wielkiego formatu. Zapraszam naszych Parafian do wspólnej modlitwy za śp. bpa Antoniego

- czytamy w ogłoszeniach parafialnych na dziś.

Biskup, urodzony w 1835 roku w chłopskiej rodzinie w Oniszkcie był orędownikiem rozwoju litewskiego odrodzenia narodowego i propagatorem litewskiego języka, a także przeciwnikiem caratu. Podniesiony do godności biskupiej w 1897 roku w Sejnach przemówił do wiernych po litewsku, co nigdy wcześniej nie miało miejsca i zrobiło na nich ogromne wrażenie.

Dążył do polsko-litewskiej zgody, co za życia poróżniło go ze zwolennikami ścisłej litewskiej niezależności od polskich wpływów, takich jak unie, na bazie których istniała Rzeczpospolita Obojga Narodów. Współcześnie zaś bywa rozpatrywany przez niektóre polskie środowiska jako Polak, który "jedynie" znał język litewski i w nim tworzył.

Będąc postacią uznawaną za kontrowersyjną, jest jednocześnie przykładem żywego "pomostu", złożonej, trudnej do rozdzielenia i zdefiniowania tożsamości, tak typowej dla pogranicza.

Był autorem klasycznego, być może najważniejszego litewskiego dzieła literackiego, poematu "Anykščių šilelis" ("Borek Oniksztyński"), którego opisy dawnej przyrody Litwy na tle współczesnej księdzu, wytrzebionej i zdewastowanej, są zestawiane z fragmentami "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza.

Wszystko przepadło; tam gdzie były knieje,

Kilka sosenek skarlałych się chwieje!..

Ziemia igliwiem, szyszką zarzucona,

Zostaje pusta, przez słońce spieczona,

Na którą patrząc, serce staje z żalem:

Jak przed pałacem wypalonym ogniem,

Jak gdyby zoczyć tylko miasta szczątki,

Jak dzikich bagien kępiaste zakątki

- skarżył się autor na upadek wspaniałych litewskich puszcz, które widywał jeszcze jako dziecko.

Biskup zmarł 26 listopada 1902 roku w Sejnach i tutaj spoczywa.

Fot. wikiźródła/ Portret biskupa wykonany w roku jego ingresu na sejneńskie biskupstwo